ஃபேஸ்புக் துளிகள் - 3 - கோவை நேரம். இன்

வணக்கம்

நம்ம கோவை நேரம்.காம் இப்போது கோவை நேரம் .இன் ஆகி விட்டது.

.காம் எக்ஸ்பைரி ஆகிவிட்டதால் எவ்ளோ முயன்றும் வாங்க முடியவில்லை. கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம்....வேலைப்பளுவினாலும், தளம் இல்லாததாலும் எழுத இயலவில்லை.இனி ஆரம்பிக்கவேண்டும்.

கோவை நேரம்.காம் தளத்தினை எப்படியும் வாங்கிடவேண்டும் என்கிற முடிவில் தீயாய் வேலை செஞ்சு கடைசியில் அது முடியாமல் போகவே கோவை நேரம்.இன் வாங்கி அதை செயல்பட வைத்து திறம்பட உதவிய நண்பர் பிரபுகிருஷ்ணாவிற்கு நன்றி.....இனி சென்னை வந்தால் முதல்வேளையாக சந்திக்க விரும்புகிறேன்.

ஃபேஸ்புக் துளிகள் :

சமீபத்தில் சென்னை சென்றிருந்தேன்.கடும் வெயிலில் ஏகப்பட்ட ட்ராபிக்கில் சிக்கி நொந்து நூடுல்ஸ் ஆகி வந்தேன்.மெட்ரோ திட்டத்தால் நிறைய ஒன்வேக்கள்...நிறைய கால தாமதம் ஆகிவிட்டது.புதன்கிழமை என்பதால் ஆம்னி பேருந்தில் ஈஸியாக டிக்கட் என்று எண்ணியது தப்பாகிவிட்டது.பத்து மணி அளவில் கோயம்பேடு போனால் கோவைக்கு ஸ்லீப்பர் பெர்த் பஸ்கள் எதுவுமில்லை. எப்படியோ10.30க்கு கிளம்பும் ஒரு டப்பா பஸ்ஸில் இடம் கிடைத்தது.அடுத்தநாள் ரொம்ப்பப்ப்ப........சீக்கிரமாக காலை 9.30 மணிக்கு கோவை காந்திபுரத்தில் கொண்டு வந்து சேர்க்கவும், அன்றைய பகல்பொழுதும் வீணாகிவிட்டது.

முந்தைய இரவு கோவையிலிருந்து சென்னை பயணமானது திடீர் முடிவில்தான்.ஒரு நாள் தான் புரோகிராம்...அதனால் முன்னேற்பாடுகள் எதுவும் செய்யவில்லை.இரவு கிளம்பும் போது கூட எங்கும் ரிசர்வ் செய்திடவில்லை.கோவை ஆம்னி பேருந்து நிலையம் சென்று கிடைத்த பஸ்ஸில் ஸ்லீப்பர் பெர்த் டிக்கட் வாங்கி தூங்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்..

அடுத்தநாள் காலைதான்..ஃபேஸ்புக்கில் மட்டுமே அப்டேட் செய்திருந்தேன்.அதைக்கண்டு தத்தம் வேலைப்பளுவினூடே என்னை அழைத்து நலம் விசாரித்த பிலாசபி பிரபாகரனுக்கும், சரிதா ஊட்டுக்காரரான பாலகணேஷ் அவர்களுக்கும் நன்றி....சந்திக்க முடியவில்லை நண்பர்களே....அடுத்தமுறை கண்டிப்பாக ...

இருள் விலக ஆரம்பித்த சென்னைப்பொழுதில் தான் கண்விழிக்க ஆரம்பித்தேன்.அப்போது என் பக்கத்து சீட்டு தேவதையின் நடவடிக்கைகளே எனது முதல் ஸ்டேட்டஸாக இருந்தது...

கொஞ்சம் தாமதமாகவே பஸ் ஏறினேன்.

குளிரூட்டப்பட்ட படுக்கை வசதி கொண்ட பேருந்து அது..
அப்பர் பெர்த்தும் லோயர் பெர்த்தும் திரைமூடி கிடந்தன..
எனக்கான பெர்த்தில் அடங்க ஆரம்பித்தேன்..
உறக்கம் விழித்து எழுகையில் சென்னைக்கு அருகில்...
ஜன்னலோரம் வேடிக்கை பார்ப்பது அலாதியான விசயம்....
நகர்ந்து செல்லும் 

மரங்கள் கட்டிடங்கள் மனிதர்கள் 

என மிகுந்த ஆச்சர்யத்தைக் கொடுக்கும்...
அப்படி மெய்மறந்த நேரத்தில் ......

எனக்கு எதிரான அப்பர் பெர்த்தில் கொலுசொலி சத்தத்துடன் ஒரு பாதம் எட்டிப்பார்க்க 

வெளியே கவனம் சிதறி உள்ளே உற்றுப்பார்க்க ஆரம்பித்தேன்..

தங்கக்கொலுசுடன் அவளது சந்தன பாதம்...

கணுக்கால் வரையே..

மெதுவாய் தரையை முத்தமிட

முயன்று கொண்டிருந்தது கால்கள்...

கொடுத்து வைத்திருந்தது உடை...ஒட்டி உறவாடுவதில்....

பேருந்தின் கம்பியை இறுகப்பற்றிருந்தது

அவளது கைகள்...

வழுவழுப்பாய்...சந்தன பேழை....

மென்மையாய் விரல்கள்...

அணிந்திருந்தன அழகான மோதிரங்கள்....

மேகக்கூட்டங்களில் ஒளிந்திருந்த

வெண்ணிலா வெளியேறியது போல்....

திரை மெதுவாய் விலக ....

அவளின் பளிங்கு முகம் பளிச்சிட ஆரம்பித்தது..

இறுக்கி அணிந்த உடையுடன் 60 கிலோ அப்சரஸ் மெதுவாய் இறங்க... 

நானோ மயங்க ஆரம்பித்தேன்..
செதுக்கி வைத்த செப்புச்சிலையாய் அவள்..

அளவுகள் அம்சமாய் இருக்க....
முழு உருவமும் மொத்தமாய் ....

முன்னே நிற்க எடைகுறைந்து போனேன்..
கலைந்த கேசத்தினை சரி செய்ய கை உயர்த்திய போது
அவளின் தாராள மனதினால் கேரளாவென தெரிந்து கொண்டேன்..

முன்னும் பின்னும் திரும்பியதில்...

குனிந்தும் நிமிர்ந்தும் எழுந்ததில்....

செழிப்புகள் செவ்வனே இருந்தன....

ரசித்து கொண்டிருந்த அந்த நொடிப்பொழுதை

கர்ண கொடூரமாய் ஒரு குரல் சிதைத்தது...

அவளாயிருக்குமோ என்ற அச்சத்திலே உற்றுப்பார்க்க....
நல்லவேளை.....
பேருந்தின் கிளீனர் பையன் கோயம்பேடு..கோயம்பேடு என கத்தித் தொலைத்துக்கொண்டிருந்தான்..
அவன் முடித்ததும் மெல்லிய சங்கீதம் ஒலித்தது.
சத்தியமாய் மொபைல் ரிங்டோன் இல்லை என்பது புரிந்தது..
ஆம்......தேவதை உச்சரித்தாள்..
உதிர்ந்தது முத்துக்கள் சொற்களாய்....

இதழ்கள்....

இசைத்தன வார்த்தைகளை......
”கிண்டி க்கு எந்த பஸ் செல்லும் “... என வினவினாள்..
அடடே.....

அவளிட்ட வினாவிற்கு விடை தெரியாத பாவியாகி விட்டேனே 

என்று மனம் வலித்தது...

இருந்தாலும் சொல்லிவிட்டேன்
தெரியாதுங்க......

என்று...

அவளின் புன்முறுவல்..

மன்னித்தது என் அறியாமையை.....

பார்வைப் பரிமாறல்கள்

பயணப்பட்டுக்கொண்டிருந்தன

அந்த கொஞ்ச நேரத்திலும்....

வெகு சீக்கிரமே 

வந்து சேர்ந்தது

பேருந்து நிலையம்....

ஒன்றாய் வந்தவர்கள்
ஒரு சேர கோயம்பேட்டில்

இருவரும் இறங்கி 

இருவேறு திசைகளில் 

பயணிக்க ஆரம்பித்தோம்.......

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்