கோவை மெஸ் – ஆட்டுக்கால் பாயா, திருப்பத்தூர், வேலூர் மாவட்டம்

              திருப்பத்தூரில் ஒரு ஹோட்டலில் மட்டும் ஆட்டுக்கால் பாயா கிடைக்கும், அதுவும் ஞாயிறு மட்டும் தான், அதுவும் காலைல 7.30ல இருந்து 9.30 மணி வரைதான்…மொத்தமா ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் தான்…இல்லேனா தீர்ந்துடும்  என சொல்ல அந்த காலை ஞாயிறுக்காக காத்திருந்த நாளும் இன்று வந்தது.

                        என் நண்பர் இங்கு வக்கீலாக இருப்பதால் அவர் தான் திருப்பத்தூரில் எல்லா இடங்களுக்கும் அழைத்துச் செல்வார்.ஒரு நாள் என் விருப்பம் அறிந்து சொன்னது தான் மேலே இருக்கிற வரிகள். மேலும் அவர் காலேஜ் படித்தபோது அதிகாலை 5 மணிக்கே ஹாஸ்டலில் இருந்து கும்பலாய் வந்து விடுவார்களாம்.பக்கத்திலுள்ள வீட்டினைத் தட்டி பல் விளக்க பேஸ்ட் கேட்டு எழுப்புவார்களாம்..காலாங்காத்தாலேயே கூட்டமும் அள்ள ஆரம்பித்துவிடுமாம்…..ஆட்டுக்கால் பாயா அம்புட்டு டேஸ்ட் ……என அப்படி அவர் சொல்ல சொல்ல எனக்கும் எச்சில் ஊறியது…சும்மா இருக்க முடியுமா...... ஞாயிறு காலை எப்பவும் போல விடிய, முதல் போன் அவருக்குத்தான்….இன்னிக்கு சண்டே….போலாம் வாங்க…என சொல்ல, 7.30 மணிக்குத்தான்பா….அதுக்குள்ள கூப்பிட்டுட்ட என்றார் வக்கீல்..இல்ல…சும்மா ரிமைண்ட் பண்ணேன்..என சொல்லிவிட்டு ஆயத்தமானேன்..

                7 மணி வாக்கில் இருவரும் டூவீலரில் திருப்பத்தூர் எனும் சிறு நகரத்திற்குள் பயணமானோம்.ஞாயிற்றுக்கிழமை ஆதலால் ஊரே கொஞ்சம் வெறிச்சோடிக் கிடக்க, பேக்கரி கடைகளில் மட்டும் கொஞ்சம் கூட்டமிருந்தது. உடல் எடையைக் குறைக்கவும், சர்க்கரையின் அளவை குறைக்கவும் ரோட்டில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்த மனிதர்களை கண்டதும் இன்னும் பத்து வருசத்துல நாமும் இப்படித்தான் நடை போட வேண்டி இருக்குமோ என எண்ணிக்கொண்டே அவர்களை கடந்து சென்றோம்.

                      திருப்பத்தூரில் கச்சேரி வீதி என்ற தெருவுக்குள் நுழைந்து ராஜன் சாலையில் சென்றபோது தொட்டி எனப்படும் ஆடு வெட்டும் இடம் இருந்தது.ஞாயிறு மதிய வேளையை மட்டன் மணத்தினால் வீட்டினையும் மட்டனால் வயிற்றையும்  நிறைக்க வேண்டும் என்கிற காரணத்தினால் அங்கு மட்டும் கொஞ்சம் கூட்டம் காத்துக் கொண்டிருந்தது காலிப்பைகளை கைகளில் ஏந்தியபடி…

                              ராஜன் சாலையின் இருபுறமும் இன்னமும் கடைகள் திறக்கப்படவே இல்லை..ஒருவேளை ஞாயிறு தினமாக கூட இருக்கலாம்.ராஜன் சாலையில் இருந்து இடது பக்கம் ஒரு சின்ன சந்தினுள் நுழைந்தோம்…சிறு சிறு கடைகள் மிக அதிகமாகவும் மிக நெருக்கமாகவும் இருந்தது..அந்த சின்ன சந்தின் பெயர் குப்பையர் வீதி.தங்க வெள்ளி பட்டறைகள் அதிகம் இருக்க கூடிய ஏரியாவில் ஒரு கடை முன்பாக செம கூட்டம்….எல்லா கடைகளும் பூட்டி இருக்க, இந்த ஒரு கடையில் தான் இவ்வளவு கூட்டம்.கூட்டம் என்றால் ஒரு பத்து பதினைந்து பேர்.வருவதும் போவதும் என நிறைய பேர்.கடைக்கு பெயரில்லை.இருட்டடைந்து இருக்கிற மாதிரி தோற்றம்.வண்டியை ஓரங்கட்டிவிட்டு உள்ளே நுழைய ஆரம்பித்தோம்.

                          கடைக்கு போர்டு இல்லை.கடை பெரிதாகவும் இல்லை.ஆனால் நுழையக்கூட இடமின்றி  ஆட்களால் நிரம்பி இருந்தது ஹோட்டல்…

                மாஸ்டர் பரபரப்பாக தோசைக்கல்லில் புரோட்டா போட்டுக்கொண்டிருக்க, அவர் அருகில் ஒருவர் புரோட்டா மாவை விசிறிக் கொண்டிருந்தார்.கடைக்குள் நுழையும் முன்பே இடது புறம் ஒரு பிரியாணி குண்டா…அதில் மட்டன் மணம் முழுவதும் வெளியேறி அந்த இடத்தையே மணக்கச் செய்ய, ஒருவர் கிளறிக்கொண்டும் உள்ளே இருப்பவர்களுக்கு பிரியாணியை பிளேட்டில் போட்டும் அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார்.கூடவே ஒருவர் பார்சலுக்கு……..உள்ளே இருந்த அத்தனை டேபிளும் ஆட்களால் நிரம்பி இருந்தது.சாப்பிட்ட ஆட்கள் வெளியேறவும், சாப்பிட ஆட்கள் உட்புகவும் ரொம்ப பிஸியாக இருந்தது.

                   எங்களுக்கு இடம் கிடைத்து அமர வக்கீல் நண்பர் உடனே அந்தக்கடையின் ஸ்பெசலான முட்டை ரொட்டியும் ஆட்டுக்கால் பாயாவும் ஆர்டர் செய்ய, கொஞ்ச நேரம் காத்திருக்க வேண்டியதாகிப் போனது.காத்திருந்த நேரத்தினை பயனுள்ளதாய் ஆக்க சுற்றும் முற்றும் பராக் பார்க்க, காலையிலேயே மட்டன் பிரியாணியையும் பாயாவையும் வெளுத்துக்கொண்டிருந்தனர் நம்மவர்கள். பார்சல் ஆர்டர்கள் பலதும் வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது.அவ்வப்போது கேசியரிடமிருந்தும் பார்சல் கட்டிக்கொடுப்பவரிடமிருந்தும் பில்களின் பெரிய தொகை  சொல்லி சொல்லி ஏலம் போல் நீண்டு கொண்டிருந்தது.ஒவ்வொரு பில்லும் 450, 600, 800, 400 என ஏறியும் இறங்கியும் இருந்தது.குறைந்த பட்சத்தொகை என்று நூறுக்கும் கீழ் எதுவுமில்லை.எல்லா பார்சலும் பாயாவிற்குத்தான் என்பதால் எல்லாம் அதைத் தாண்டித்தான் போய்க்கொண்டிருந்தது.

                    கொஞ்ச நேரம்தான்..பிரியாணி வாசத்திலும் முட்டை ரொட்டியின் வாசத்திலும் மனம் வறுபட ஆரம்பிக்க, லேசாய் பசிக்க ஆரம்பித்தது.முதலில் சேமியா கொடுங்க, முட்டை ரொட்டியை அப்புறம் கொண்டு வாங்க….என சொல்லவும் இடியாப்பம் பாயா உடனே வந்தது.

இடியாப்பம் பூப்போல் மென்மையாய் இருக்க, அதன் மேல் பாயாவினை ஊற்ற மெதுவாய் இறங்கியது அந்த இடியாப்ப சிக்கலுக்குள்….ஒரு விள்ளல் எடுத்து வாயில் போட அமிர்தமாய் கரைந்து ஓடியது…ஆட்டுக்கால் பாயாவின் தேங்காய் மணம் மெல்லியதாய் நம் சுவையை ஆக்கிரமித்துக் கொள்ள, இடியாப்பம் சிக்கலின்றி காலியானது.பாயாவில் மிதக்கும் காரமிகுந்த எண்ணைய் ஒரு வித சுவையைக் கொடுக்க இதமாய் பதமாய் உள்ளிறங்கியது இடியாப்பம்..

                 ஆட்டுக்கால்…..ஒரு முழுக்காலே மொத்தமாய் வெந்து இருந்தது.பிய்க்க அப்படியே உரிந்து வந்தது.மென்மையாய் கறி இருக்க, கடினமாய் மெல்லுவதற்கு வாய்ப்பின்றி உள்ளே வழுவழுவென இறங்கியது.ஐந்து இன்ச்க்கும் மேலே இருந்த ஆட்டுக்காலின் எலும்பினை கடித்து உறிஞ்சி இழுக்க, உள்ளே இருந்த ஊனும் நன்றாய் உப்பு காரம் பிடித்து செமயாக இருக்க, சூப்பராய் இருந்தது.ரப்பர் போல இருக்கும் சதைப்பகுதி சாப்பிட டேஸ்டாக இருந்தது.

                வாயில் கவ்விய எலும்போடு சற்றே திரும்ப, எல்லா டேபிள்களிலும் யாராவது ஒருத்தர் ஆட்டுக்கால் எலும்போடு போட்டியிட்டுக் கொண்டிருக்க, நமக்குத் துணையாகவும் ஆட்கள் இருக்கிறார்களே என்ற எண்ணத்தில் மனம் உற்சாகமடைந்து இன்னும் அதிகமாய் எலும்பை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தேன்.

                    முழுக்காலையும் முடித்தபின் பெரிதாய் ஒன்றும் ஏப்பம் வரவில்லை.பின் முட்டை ரொட்டி சூடாய் தட்டில் போடவும், அதைப்பார்த்த போது ஒரு பக்கத்தில் முட்டையும் அதன் மறு பக்கத்தில் புரோட்டோவுமாக இருக்கிறது, அதன் இருபுறமும் இப்படியும் அப்படியும் திருப்பி பாயா என்று சொல்லக்கூடிய சேர்வையை ஊற்றி ஊற வைக்க, அது சிறிது நேரத்தில் ஊறி விட்டது.கொஞ்சமாய் பிய்த்து வாயில் வைக்க செம டேஸ்டாக கரைந்தது.முட்டையும் புரோட்டாவும் சேர்வையும் மூன்றும் ஒன்று சேர்ந்து ஒரு தேவாமிர்தத்தை தந்தது.ஒவ்வொன்றின் சுவையும் நாக்கின் நரம்புகளை உசுப்பேற்றிவிட்டு வயிற்றுக்குள் தள்ளிக் கொண்டிருந்தது.

      கேட்க கேட்க சேர்வையை வந்து ஊற்றுகிறார்கள்.கெட்டியாக இல்லாமல் நீர்த்துப்போய் தான் இருக்கிறது ஆனால் சுவை.

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வயிறு நிறைய ஆரம்பிக்க, அடுத்த மெனுவாய் மட்டன் பிரியாணி வந்து சேர்ந்தது.அதிகமாய் சாப்பிட முடியாது என்பதால் ஆளுக்கொரு அரை பிளேட் மட்டும் சொன்னோம்.ஆனால் அதுவே புல் மீலாக இருந்தது எனலாம்.

                      சின்ன சின்ன அரிசியுடன் மட்டன் மணமும் சேர்ந்து மிக சுவையாக இருந்தது.பாசுமதி அரிசியில் தான் இந்த வேலூர் மாவட்டத்தில் பிரியாணி செய்வார்கள்.ஆனால் இங்கோ சின்ன அரிசியில் செய்திருந்தது மிக சுவையாக இருந்தது.சீரகசம்பா அரிசி இல்லை என்பது கூடுதல் தகவல்.ஆனால் அரிசியின் டேஸ்ட் சூப்பர்.சிறு சிறு துண்டுகளாக மட்டன் துண்டுகள்..நன்கு பஞ்சு போல் வெந்து இருந்தது.எலும்பும் கடிக்க மிருதுவாக இருந்தது.மட்டன் சுவையோடு பிரியாணியும் மிக அற்புதமாக இருந்தது.ஒரு பருக்கை விடாமல் சாப்பிட்டமுடித்தபின் தான் பேசாமல் புல் பிளேட் பிரியாணியே வாங்கியிருக்கலாமோ என எண்ண தோன்றியது.

                   அப்பாடா….இப்பொழுது தான் வயிறு நிறைந்த ஞாபகம் வர, கூடவே ஏப்பமும் வர திருப்தியாய் கை கழுவ வந்தோம்…இன்னமும் கூட்டம் கூடிக் கொண்டிருந்ததே தவிர குறையவில்லை..

எங்களின் பில்லாக ரூ 400 வர அதுவும் இருவர் மூலமாய் ஏலமாய் சொல்லித்தான் வாங்கி கல்லாவில் போட மீதி சில்லரையை வாங்கிவிட்டு கூட்டத்தினை ஒதுக்கிக் கொண்டு வெளியேறினோம்..

                    கடைக்கு முன் இருந்து திரும்ப ஒரு முறை பார்க்க எப்பவும் போல சலிக்காமல் புரோட்டா போட்டபடி மாஸ்டரும், உதவியாளரும் இருக்க, பெரிய குண்டாவிலே பிரியாணியை கிளறிவிட்டு பார்சல் பண்ணிக் கொண்டிருப்பவரும் தத்தம் வேலையிலே பிசியாக இருக்க, உள்ளேயிருந்து “ஆட்டுக்கால் பாயா ஒரு பிளேட்” என்ற சத்தம் வெளியேறிக்கொண்டிருந்தது.……..

கடை பற்றிய சிறு குறிப்புகள்…

இந்தக்கடை கிட்டத்தட்ட 75 வருடங்களுக்கும் மேலாக நடைபெற்று வருகிறது.கடையின் ஓனர் பெயர் அன்சார்.

ஞாயிற்றுக்கிழமை மட்டும் தான் இதன் ஸ்பெசலான ஆட்டுக்கால் பாயாவும் முட்டை ரொட்டியும்..மற்றநாட்களில் இல்லை.

காலை 7 மணிக்கே பிரியாணி தயாராகிவிடும்

கடைக்கு போர்டு இல்லை

ஒரே ஒரு குறை மட்டுமே...இலைக்குப்பதில் பிளாஸ்டிக் பேப்பரை உபயோகப்படுத்தி வருகிறார்கள்.

முகவரி : குப்பையர் தெரு, ராஜன் சாலை

திருப்பத்தூர் வந்தீங்கன்னா ஒரு வாய் சாப்பிட்டுவிட்டு போங்க…..

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்