கோவை மெஸ் - ஹோட்டல் அத்தம்மா, பாரம்பரிய உணவகம், ராகி களியும், கருவாட்டுக்குழம்பும், கோவை, HOTEL ATHTHAMMA, COIMBATORE

                 பசி நேரம்...வடகோவை ரயில்வே ஸ்டேசன்.டாடாபாத் வருகிற வழி… பச்சை பசேல் என்கிற போர்டு கண்ணையும் வயிற்றையும் ஈர்த்தது.ஹோட்டல் பெயரும் வித்தியாசமாக இருக்கவே உள்ளே நுழைந்தோம். 

      சின்ன கடைதான். சுவற்றின் இருபுறமும் சின்ன பலகை வைத்து டைனிங் டேபிளாக மாற்றியிருந்தனர்.நின்று கொண்டு தான் சாப்பிட முடியும்.தொங்கிக்கொண்டிருந்த கருப்பு போர்டுகளில் விலைகளுடன் மெனுக்கள் ஊஞ்சல் ஆடிக்கொண்டிருந்தன.அதில் ராகி களியும் கருவாட்டு குழம்பும் ஈர்த்தன.

                   கடை உரிமையாளரிடன் பேச்சு கொடுத்தபடியே ராகி களி ஆர்டர் செய்தோம். பசுமையான வாழை இலையில் கைக்கு அடங்காத ஒரு ராகி களி உருண்டை வைத்து, கருவாட்டு குழம்பை ஊத்திகிங்க என்று ஒரு பெரிய குண்டாவை உள்ளிருந்து எடுத்து வைத்தார்.கரண்டி எடுத்து குழம்பை கலக்கியதில் நெத்திலி கருவாடுகள் மசாலாவுடன் நீந்திக்கொண்டிருக்க, அலேக்காய் குழம்புடன் இரண்டு நெத்திலி கருவாட்டை எடுத்து களி உருண்டை மேல் ஊற்ற குழம்பாபிசேகம் ஆனது.

                 களியின் ஓரமாய் ஒரு விள்ளலை பிய்த்து குழம்போடு பிசைந்து உருட்டி, வாயில் வைத்தால் கருவாட்டுக் குழம்பின் மணத்துடனும் மிக்க ருசியுடனும் உள்ளே இறங்கியது.கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் கனத்த உருண்டை கருவாட்டு குழம்போடு கரைந்து கொண்டிருந்தது.அது பாட்டுக்கு வயிற்றுக்குள் இறங்கிக்கொண்டிருந்தது.நெத்திலி மீனின் சுவையும் நன்றாகவே இருந்தது. பாதி களி உருண்டைதான் சாப்பிட்டிருப்போம்…அதற்குள் கடைக்காரரின் குரல்….இந்தாங்க…சிக்கன் குழம்பு ஊத்திக்குங்க என்று இன்னொரு குண்டாவினை எடுத்து வைத்தார்….அரைத்த வைக்கப்பட்ட சிக்கன் குழம்பு நன்றாக இருந்தாலும், கருவாட்டுக்குழம்புக்கு ஈடாக வில்லை.சிக்கன் குழம்பினை சிறிதளவு டேஸ்ட் பண்ணிவிட்டு, மீண்டும் பழைய குண்டாவிற்கே திரும்பினோம்.களி உருண்டை காணாமல் போகும் வரைக்கும், கருவாட்டுக்குழம்பை ஊற்றி ஊற்றி சாப்பிட்டோம்.

                  இன்னொரு களி உருண்டை சாப்பிட சத்தியமாய் வயிற்றில் இடமில்லை,முழுவதும் கருவாட்டுக்குழம்பால் நிரம்பியிருந்தது.வயிறும் மனசும் நிறைய பெரும் ஏப்பத்துடன் வெளிவந்தோம்.

                  நிறைய வெரைட்டிகள் மெனுகார்டில் இருக்கின்றன.மிக குறைந்த அளவே தயாரிக்கப்படுகின்றன.கடை ஆரம்பித்து மூன்று மாதங்கள் ஆகிறதாம்,கோவையில் முதல் களி உருண்டை ஹோட்டல் இதுதான்.களி உருண்டை பெங்களூர் தள்ளுவண்டிகளில் நிறைய சாப்பிட்டு இருக்கிறேன்.அங்கு முத்தா என்பார்கள்.பெரும்பாலான ஹோட்டல்களில் களி கிடைக்காது.தள்ளுவண்டிதான்.கூட கோழிக்குழம்பினை ஊற்றுவார்கள்.செம டேஸ்டாக இருக்கும்.

           கோவையில் முதன் முதலாய் இங்கு ஆரம்பித்து இருக்கிறார்கள்.சின்ன கடைதான்.இடவசதி நெருக்கடி கண்டிப்பாய் இருக்கும்.ஆனால் மிக்க சுகாதாரமாக இருக்கிறது.டேஸ்டாகவும் இருக்கிறது.

கடை உரிமையாளர் பெயர் சீனிவாசன் என்றார், சொந்த வீட்டிலேயே ஹோட்டல் ஆரம்பித்து இருக்கிறார்.சுகாதாரமாகவும் சுத்தமாகவும் விலை குறைவாகவும் இருக்கிறது.

இளநீர் சர்பத்

இந்த கடைக்கு பக்கத்திலேயே சில்லுனு இளநீர் சர்பத் கிடைக்கும்.இளநீரை வெட்டி ஒரு பாத்திரத்தில் ஊற்றி, உள்ளே இருக்கிற வழுக்கையையும் வழிச்சி போட்டு, நன்னாரி சர்பத்தினை ஊற்றி, உடைச்ச ஐஸ்கட்டிகளை நிறைய போட்டு, சப்ஜா விதைகளை போட்டு, ஒரு லெமனை பிழிந்து, ஒரு ஆத்து ஆத்தி இரண்டு கண்ணாடி டம்ளர்களில் ஊற்றி கொடுப்பாரு பாருங்க, அவ்ளோ டேஸ்ட்....

இளநீர் சர்பத்தின் விலை ரூ 60.

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்.

இன்னும் கொஞ்சம்...

அனுபவம் - விபத்து

                 விடுமுறையை கழி(ளி)ப்பதற்காகவும் முருகனின் அருள் பெறுவதற்காகவும் கரூரில் இருந்து திருச்செந்தூர் கிளம்பினோம்.குட்டி சுட்டீஸ்களுடன் பெற்றோருடன் உடன்பிறந்தோர் உறவுகளுடன் சுவராஸ்யமாய் ஆரம்பித்தது எங்கள் பயணம்.எப்பவும் போல ஸ்கார்பியோவை மிதமான வேகத்தில் செலுத்திக்கொண்டு இன்றைய வருடத்தின் இனிய பாடல்களை கேட்டபடியே மதுரையை நோக்கி நெடுஞ்சாலையில் விரைந்து கொண்டிருந்தோம்.

                மதுரைக்கு அருகில் வந்த போது வண்டியில் இருந்து ஒரு சத்தம் கேட்டபடி இருக்க, ஓரிடத்தில் நிறுத்தி வண்டியை சுற்றும் முற்றும் பார்த்து எங்கிருந்து வருகிறது என்று பார்த்ததில் எதுவும் புலப்படவில்லை.மீண்டும் வண்டியை ஸ்டார்ட் பண்ணி அங்கிருந்து கிளம்பினோம்.

                வண்டி எப்பவும் போல 110 / 120 கிமீ வேகத்தில் சென்று கொண்டு இருக்கிறது.மீண்டும் அதே சத்தம் வேகமாய் கேட்கிறது.டயரில் தான் ஏதாவது பிரச்சினையோ, இல்லை அருகில் உள்ள டயர் மேட் உரசுகிறதா என்றும் பேசிக்கொண்டு விரைந்து கொண்டிருக்கிறோம்.இருள் சூழ ஆரம்பித்து விட்டது.

            மென் விளக்கை போட்டு விட்டு விரைந்து கொண்டிருக்கிறோம், சப்தம் மட்டும் நின்றிருக்க வில்லை.மதுரை தாண்டி விருது நகர் அருகே ஒரு பெட்ரோல் பங்கில் நிறுத்தி காரின் டயரினை செக் செய்கிறேன்.டயர் மேட் தான் பிரச்சினை போல என்று நினைத்து டயல் மேட்டை பார்த்தால் அது தான் பிராபளம் போல தெரிகிறது.அதனை ஒழுங்கு படுத்தி விட்டு திருப்தியாய் கிளம்புகிறோம்.
                கொஞ்ச தூரம் தான் மீண்டும் அதே சப்தம்.
சரி..ஊருக்கு சென்று விட்டு அங்கு பார்த்து கொள்ளலாம் என்ற படி வண்டியை செலுத்திக் கொண்டிருக்கிறேன்.சாத்தூர், கோவில் பட்டி தாண்டி வந்து கொண்டிருக்கிறோம் கூடவே சத்தத்துடனும்.
            நெடுஞ்சாலையில் உள்ள ஒரு மோட்டலில் டீ சாப்பிடுவதற்காக வண்டியை ஓரங்கட்டுகிறோம்.அப்பொழுதும் சந்தேகத்திற்காக ஒரு முறை டயரினை செக் செய்கிறேன்.அப்பொழுதும் புலப்படவில்லை.டீ சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்புகிறோம் அங்கிருந்து.மீண்டும் அதே சத்தம்.இனி காலையில்தான் செக் பண்ண முடியும் முதலில் ஊர் போய் சேருவோம் என்றபடி அங்கிருந்து கிளம்புகிறோம்.

                 வண்டி எப்பவும் போல 120 ல் செல்கிறது.திருநெல்வேலி க்கு இன்னும் 30 கிலோமீட்டர் என அறிவிப்பு போர்டு காட்டுகிறது.அருகில் இன்னும் சில கிலோமீட்டர்களில் கயத்தாறு எனும் மாபெரும் வரலாற்று முக்கியத்துவம் பெற்ற இடம் வரப்போகிறது..அதைப்பற்றி பேசிக்கொண்டு வருகிறோம்.டோல்கேட் வருகிறது.அதில் பணத்தை செலுத்தி விட்டு ஒரு சில மீட்டர்கள் நகர்ந்திருப்போம்.வண்டி 20 கிமீ வேகத்தில் இரண்டு வேகத்தடை தாண்டி நகர்ந்த பொழுது டொம் என சத்தம்.

                வண்டி அப்படியே ஒரு பக்கமாய் சாய்ந்து டயர் கழண்டு வண்டியின் ஆங்கிள் தார்ரோட்டில் இழுத்தபடி செல்கிறது.வண்டிக்குள் இருந்தவர்கள் அனைவரும் ஒரு சேர கத்துகிறார்கள்.வண்டியை உடனே நிறுத்தி இறங்கி பார்த்தால் டயர் தனியாய் கிடக்கிறது.நவீன வண்டி குடை சாய்ந்து கிடக்கிறது..
             வண்டியிலிருந்து அனைவரும் இறங்கி நின்று வேடிக்கை பார்க்கிறோம், கூடவே டோல்கேட்டில் உள்ளவர்கள், அருகில் உள்ள கடையில் இருந்தவர்கள் என அனைவரும் வேடிக்கை பார்க்கிறோம்.
கரகாட்டக்காரன் படத்திற்கு அப்புறம் நம்ம வண்டிதான் டயர் கழண்டு ஓடியிருக்கிறது என்று சொல்லிவிட்டு அடுத்த கட்ட நடவடிக்கைகளுக்கு ஆயத்தமானோம்.டயரில் உள்ள அத்தனை நட்டுகளும் கழண்டு வருகிற வழியிலே விழுந்து விட்டிருக்கிறது.இப்பொழுது நட்டுகள் கூட இல்லை.முதலில் வண்டியை ஜாக்கி வைத்து தூக்குவோம் என்று சொல்லிவிட்டு ஜாக்கி வைக்கிறோம்.அதற்குள் ஒருவர் உதவிக்கு வந்தார்.இன்னொருவர் டோல்கேட் தாண்டி சென்றவர் தனது காரினை நிறுத்திவிட்டு அவரும் உதவிக்கு வந்தார்.மூவரும் சேர்ந்து வண்டியை தூக்குவதற்கு முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறோம்.
       வண்டியின் டயர் பஞ்சர் ஆகியிருந்தால் ஜாக்கி வைக்க ஏதுவாக இருக்கும்.ஆனால் டயர் கழண்டு வெளியே வந்து விட்டதால் தரையை தொட்டுவிட்ட ஆங்கிளை தூக்க ஜாக்கி வைக்க முடியவில்லை.காரில் வந்தவர் அவருடைய ஜாக்கியை கொண்டு வந்தார்.இன்னொருவர் அவருடைய லாரியில் இருந்து பலகை கொண்டு வந்தார்.நான் வேலையினூடே அவரிடம் கேட்கிறேன்.எங்க இருந்து வருகிறீர் கன்னடமா என்று?, ஏனெனில் தமிழை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் உச்சரிக்கிறார்.இல்லை கன்னியாகுமரி என்று.அப்பொழுது தான் ஞாபகம் வந்தது.மலையாளம் கலந்த தமிழை அப்படித்தானே பேசுவார்கள் என்று.வண்டி எங்கே என்று கேட்டதற்கு, அதோ டோல்கேட்ல நிற்குது பாருங்க, வேகத்தடை ஏறும் போது ஸ்பிரிங் கட்டாகி விட்டது.அதனால் அங்கேயே நிறுத்தி விட்டேன்.ஒரு லேனை குளோஸ் பண்ணி வைத்து இருக்கிறார்கள்.இனி ரெடியானதுக்கு அப்புறம் தான் கிளம்பனும் என்று சொல்லியபடி எங்கள் வண்டியின் ஜாக்கி வைப்பதற்கு ஆயத்தமாகினார்.
                 நட்டுகள் இல்லாததால் மற்ற டயர்களில் இருந்து ஒவ்வொரு நட்டை மட்டும் கழட்டி இந்த டயருக்கு மாட்டினோம்.
மொத்தம் மூன்று நட்டுகளில் டயரை மாட்டிவிட்டு, ஒரு வழியாய் வண்டியை சரி செய்து விட்டோம்.டயர் மாட்டி விட்டு, உதவி செய்தவரின் பெயரை கேட்க, மோஷாக் என்று சொல்ல, நாங்கள் அனைவரும் ஒருமித்த நன்றியை சொல்ல, புன்னகையுடன் அவரும் பதில் சொல்லி விட்டு கிளம்பினார்.பிறகு லாரி ட்ரைவர் அவரிடமும் நன்றி உரைத்து விட்டு கிளம்பினோம்.
                 எப்பவும் வெகு வேகமாய் செல்லும் எங்கள் சிங்கம் முதல் முறையாய் பாதுகாப்பிற்காய் 60 கி மி வேகத்தில் கிளம்பினோம்.வண்டியில் இருந்து சத்தம் வருவது நின்று இருந்தது, ஆனால எங்களிடம் இருந்து பயமும் படபடப்பும் இன்னமும் இருந்து கொண்டிருந்தது.ஒரு மணி நேரத்தில் அடைய வேண்டிய தூரத்தை இருமடங்கின் நேரத்தில் அடைந்தோம்.வரும் வழியில் இரவு இன்னும் முழுமையாகிருந்தது.திருச்செந்தூர் தமிழ்நாடு ஓட்டலை அடைந்து ரூமில் அடைய மணி 12.20 ஆகியிருந்தது.முருகனின் அருள் பெற காலை வரை நேரம் இருப்பதால் வந்த அலுப்பிற்கு வெகு வேகமாய் உறங்க ஆரம்பித்தோம்…

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்.

இன்னும் கொஞ்சம்...

கரம் - 28

பார்த்தது:
யு டர்ன்( U TURN) - கன்னடம்

ரொம்ப சிம்பிளான கதை.ஆனா படம் பார்க்க பார்க்க விறுவிறுப்பு. திரில்லர் வகையை சேர்ந்த ரகம்.எதார்த்தமான நடிப்பு, இயல்பான காட்சிகள் என ரசிக்க வைக்கிறது.திரைக்கதை சலிக்க வைக்காமல் அடுத்தடுத்து திருப்பங்களை தருகிறது.சாலை விதிமுறைகளை மீறும் நபரால் பாதிக்கப்படும் ஒரு பெண்ணின் பழிவாங்கல் கதை.கதாநாயகியை பார்த்தால் ஒரு சாயல்ல திவ்யா மாதிரி இருக்காங்க.பாடல்கள் இல்லாத படம்.

KILLING VEERAPPAN - கன்னடம்.

                       செம மொக்கையான படம்.படத்துல ஆனா ஊனா மியூசிக் பேக்ரவுண்ட்ல ம்யூட் ஆயிடறாங்க.சிவராஜ்குமார் எப்பபாரு ஏதோ ஒண்ணை குடிச்சிட்டே இருக்காரு.

ஸ்டைலாமாம்...விறுவிறுப்புன்னு மருந்துக்கு கூட இல்ல.வில்லனை பிடிக்கனும்னா ஹீரோ நல்ல வியூகத்தை காட்டி நம்மளை பரபரபாக்கனும்.ஆனா இதுல எல்லாமே செம மொக்கை.காட்டுல கதை நடக்குறதால் அப்பப்ப ரெண்டு மூணு யானை, ரெண்டு பாம்பை காட்டறாங்க அவ்ளோதான்.கொஞ்சம் கூட இன்ட்ரஸ்டிங்ஐ ஏற்படுத்தாத படம்.இதுல இயக்கம் ராம்கோபால்வர்மா..வாம்...நாசமா போச்சி..

பத்து வருசம் முன்னாடி அதர்மம் அப்படின்னு முரளி நடிச்ச படம் வந்தது.அப்பவே அந்த படம் பார்க்க செமயா இருக்கும்.அது எவ்ளோ மேல்.

நடந்தவை :

                              கோவை அண்ணாசிலை கொடிசியாவில் இருந்து காந்திபுரம் செல்ல ஓலா புக் பண்ணினேன்.கரெக்டா மூணு நிமிசத்துல என்னோட லொகேஷனுக்கு வண்டி வந்திடுச்சு.ட்ரைவர் கூப்பிடறதுக்கு முன்னாடியே நான் அவரோட நம்பர்க்கு ட்ரை பண்ணேன்.லைன் கிடைக்கல.ஆனா அவரு ஓலா நம்பரான சென்னை கோடுடன் கூடிய நம்பர்ல இருந்து கூப்பிட்டாங்க.நானும் பக்கத்தில தான் இருந்ததால் இருக்குற இடத்தை சொல்லி, வண்டியை கண்டுபிடிச்சு ஏறிட்டேன்.

OTP பாஸ்வேர்டு சொல்லவும் வண்டி கிளம்பியது.ஏறின இடத்தில் இருந்து காந்திபுரம் வரைக்கும் என்னோட போன்லயும், இன்னொரு ஜியோ போன்லயும் பேசிகிட்டே வந்தேன்.ஊர்ல இருந்து வந்திருக்கிற என் அம்மாவை ரிசீவ் பண்றதுக்காக, அவங்க இறங்க வேண்டிய இடம், மற்றும் அட்ரஸ் சொல்லிட்டு வந்தேன்.

ஐந்து நிமிசத்துக்குள் காந்திபுரம் மேம்பாலம் வந்துட்டோம்.அன்னபூர்ணா ஹோட்டல் முன்னாடி நிற்க சொல்லியிருந்த அம்மாவும், அண்ணனும் பக்கத்துல இருந்த ஆவின் டீக்கடையில் டீ குடிச்சிட்டு இருந்தாங்க.நான் எதுக்கு வண்டியோட வெயிட் பண்ணனும்னுட்டு வண்டி ட்ரிப்ஐ குளோஸ் பண்ண சொல்லிட்டேன்.பில் தொகை ஓலா மணியில் இருந்து ஆட்டோமேடிக்கா அமெளண்ட் கழிந்திடும்.நானும் அவசர கதியில் இறங்கிட்டேன்.

                       ஆவின் கடையில் நானும் ஒரு டீ சொல்லிட்டு அவங்ககூட பேசிட்டு இருந்தேன்.டீ குடிச்சு முடிச்சதும் மீண்டும் ஓலா புக் பண்ணேன்.வண்டி வந்துச்சு.ஏறி கவுண்டம்பாளையம் போகனும்னு சொல்றோம்.சரின்னு சொல்லிட்டு வண்டியை இடது பக்கம் ஓட்டிட்டு போறாரு..காந்திபுரம் சிக்னல்ல வண்டி நிக்குது.அப்போதான் பார்க்குறேன் என்னோட ஜியோ போனை காணோம்னு.அதுவரைக்கும் போன் இல்லாமல் இருப்பதை கவனிக்கல.யோசிச்சு பார்த்ததில் முன்ன வந்த வண்டியில் விட்டுட்டேன் என்கிற எண்ணம் வரவும், என் ஜியோ நம்பருக்கு டயல் பண்றேன்.போன் சுவிட்ச் ஆப்.எவனோ அமுத்திட்டான் என்கிற எண்ணம் உடனடி வந்து போனது.உடனே முன்னே வந்த ஓலா வண்டி ட்ரைவர்க்கு போன் அடிச்சேன்.அவரு கிட்ட என் போனை உங்க வண்டில மிஸ் பண்ணிட்டேன்னு சொல்லவும், அவரு உடனே ஆமாங்க இங்க தான் இருக்குன்னு சொல்லிட்டாரு (ஏதோ ஒரு ஞாபகத்தில் ). உடனே நான் ஏன் போன் சுவிட்ச் ஆப்ல இருக்குன்னு கேட்கவும்,நான்தான் போன்ஐ ஆப் பண்ணிட்டேன்னு சொல்றாரு.ஏன்னு கேட்டா கால் வரும்ல அதான் அப்படின்னு சொல்றாப்ல.ஏங்க, போனைத் தொலைச்சவன் போன் பண்ணி கேட்டா, கொடுக்குறதுக்கு ஈசியா இருக்கும்ல என கேட்டதுக்கு பதிலை காணோம்.உடனே எனக்கு செம கோபம்.இப்ப எங்க இருக்கீங்கன்னு கேட்க, சரவணம்பட்டி போயிட்டு இருக்கேன்னு சொல்ல, இருங்க, நான் வரேனு சொல்ல, காரில் கஸ்டமர் இருக்காருன்னு அவர் சொல்ல, நான் ஒரு ஆளை அனுப்பறேன் அவருகிட்ட மொபைல குடுங்கன்னு சொல்லவும் சரிங்கன்னு சொல்ல, கூட நான் ஏங்க, உங்க வண்டில கஸ்டமர் ஒரு பொருளை விட்டுட்டு போனா, அதை பத்திரமா எடுத்து தருவீங்கன்னு பார்த்தா, நீங்க போனை ஆஃப் பண்ணிட்டு எடுத்துகிட்டு போறீங்களே இது நல்லாவா இருக்கு என கேட்டு விட்டு, சரவணம்பட்டி செக்போஸ்ட் பக்கத்துல நம்ம ஆளு ஒருத்தரு இருக்காப்ல.உடனடியா அவருக்கு போன் போட்டு, ட்ரைவர் நம்பரும், வண்டி நம்பரும் கொடுத்து உடனே போன் பண்ணி மொபைலை வாங்குன்னு சொல்லவும், அவரு குரு அமுதாஸ் ஹோட்டல் அருகே வண்டியை நிறுத்தி மொபைல வாங்கிட்டு எனக்கு போன் பண்ணாப்ல..அண்ணா..வாங்கிட்டேன் என சொல்லவும்.

மனம் திருப்தி அடைந்தது.

வண்டியில் தெரியாமல் விட்டுவிட்ட பொருளை திருப்பிக்கொடுப்பதை விட்டுவிட்டு, அபகரிக்க முயல்வது எவ்வகையில் நியாயம்.

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்

இன்னும் கொஞ்சம்...

கோவை மெஸ் - ஜே பி ரெஸ்டாரண்ட் (JB restaurant ),பொன்மேனி, மதுரை - 16

                  கேரளா போய்ட்டு ரிடர்ன் தமிழ்நாட்டு பார்டர் வழியாய் நாகர்கோவில், திருநெல்வேலி, மதுரை வந்தபோது மழை தூற ஆரம்பித்தது. இரவும் கவிழ்ந்திருக்க, பசியை உணர ஆரம்பித்தது வயிறும் மனமும்.சாப்பிடுவதற்கான ஹோட்டலை அருகிலேயே தேர்ந்தெடுப்போம் என்றெண்ணி மதுரையில் உள்ள நண்பர் பிரகாஷை அழைக்க, அவரோ நானும் பக்கத்தில் தான் இருக்கிறேன், வந்துவிடுகிறேன் என்று சொல்ல, அவருக்காக காத்திருந்தோம்.கடைவீதியில் மதுரை மண்ணின் அம்மணிகள் அந்த மழை நேரத்தில் தென்றலாய் வீச மனம் குளிர் எடுக்க ஆரம்பிக்க, பசி மறைந்து போக நினைக்கையில் தமிழ்வாசி பிரகாஷ் வரவும், அவரும் நனைய ஆரம்பித்தார்.பின் எப்பவும் போல வழக்கமான நலம் விசாரிப்புகளில், எங்கு சாப்பிட போலாம் என்கிற அழைப்பும் இருந்தது.

                   அடுத்த சில நிமிடங்களில் பொன்மேனியில் மெயின் ரோட்டை ஒட்டி பிரியும் ஒரு சின்ன ரோட்டில் இருந்தோம்.கடை முன்பு கூட்டம்.தகர கொட்டகை, மெலிதான விளக்கு வெளிச்சம்.டாஸ்மாக் கடை போன்ற அமைப்பு.ஒருவேளை பழக்கதோஷத்தில் நம்ம கடைக்குத்தான் அழைத்து வந்துவிட்டாரோ என்று நினைக்கையில் கொத்து புரோட்டாவினை தோசைக்கல்லில் கொத்தும் சத்தம் கணீரென்று வர, அட …ஹோட்டலுக்குத்தான் வந்து இருக்கிறோம் போல என்று நினைத்தபடியே உள்ளே நுழைந்தோம்.

                செம கூட்டம். வண்டிகள் வரிசை கட்டி காத்திருக்க, டேபிள்கள் நிரம்பி வழிகின்றன.ஒவ்வொரு டேபிளிலும் கோழிகள் தந்தூரியாகவோ, கிரில்லாகவோ மாறி வாடிக்கையாளர்கள் கையிலும் வாயிலும் இருந்ததை பார்த்தபடியே எங்களுக்கான டேபிளில் அமர்ந்தோம்.

               இரவு வெகுநேரம் ஆகி இருந்ததால் நிறைய அயிட்டங்கள் மிஸ்ஸாகி இருந்தன.கோழியில் தந்தூரி, சில்லி, க்ரில் இவை மட்டுமே இருந்தன.ஆட்டுக்கறியில் சில பார்ட்ஸ்கள் தீர்ந்துவிட்டு இருந்தன.ஆட்டின் அத்தனைப் பகுதியிலும் வெரைட்டி வெரைட்டியாய் கிடைக்கிற இடம் மதுரைதான்.இங்கும் அப்படித்தான்.நேரம் ஆனதால் எல்லாம் காலியாகிவிட்டிருந்தது.

                    சரி இருப்பதை கேட்டு சாப்பிடலாம் என்று சர்வரை அழைக்க, ஓடோடி வந்து வாழை இலையை பரப்பி வைத்துவிட்டு, நீர் தெளித்துவிட்டு, மூன்று கப்புகளில் மட்டன், சிக்கன் குழம்பு, சட்னி வைத்து விட்டு, கறி தோசை, சிக்கன் தோசை இருக்கிறது.மற்றபடி தந்தூரி, கிரில் தான் என சொல்ல, கறி தோசை மட்டும் ஆர்டர் செய்து விட்டு காத்திருந்தோம்.

                காத்திருந்த நேரத்தினை ஏன் வீணாக்க வேண்டும் என்று கடையை நோட்டமிட்டதில், டேபிள்கள் அனைத்தும் ஆண்களால் நிரம்பி இருந்தது.பேம்லி ரூம் என்று தனியாக இருக்கிறது.அங்கு பெண்கள் குழந்தைகள் என நிரம்பி இருந்தனர்.மாஸ்டர் வெகு மும்முரமாய் தோசைக்கல்லோடு விளையாண்டு கொண்டிருந்தார்.கல்லில் இருந்து எழும் ஆவியின் புகையில் கறியின் மசாலா மணமும், மாவின் வேகும் மணமும் கடை எங்கும் பரவிக்கொண்டிருந்தது, கூடவே அவரின் உழைப்பின் மணமும்.

                ஒவ்வொரு டேபிளிலும் இளைஞர்களின் போராட்டத்திற்கு கிடைத்த வெற்றியாய் அந்நிய பானங்கள் இடம் பெறாது, பொவண்டோ மற்றுமே இருக்க, சிக்கன் தந்தூரி மற்றும் கிரில்க்கு இணையாய் இந்த பொவண்டேவினை பருகி கொண்டிருந்தனர் (இது என்ன டேஸ்ட்டுன்னு தெரியல.நல்ல காரம் சாரமா சாப்பிடற நேரத்தில கேஸ் நிறைந்த பானத்தினை பருகி வயிற்றை நிரப்புவது…)

               கொஞ்ச நேரத்தில் எங்களுக்கு உண்டான தோசை இலையை வந்தடைய, எங்கள் வேலையை ஆரம்பித்தோம்.சூடு நிறைந்த கறி தோசை இலையை பொசுக்க ஆரம்பிக்க, மசாலா மணத்தோடு இலவச இணைப்பாய் வாழை இலையின் சுவையும் ஒன்று சேர மணம் நம் நாசியை துளைக்க, ஆட்டோமேட்டிக்காய் கை இயங்க, தோசையில் ஒரு விள்ளலை பிய்த்து உள்ளே தள்ள, ஆஹா…என்ன ருசி…கூடவே தேங்காய் சட்னியும், மட்டன் குழம்பும் சேர்ந்து தோசையை ஊற வைக்க, எல்லாம் ஒரு புது சுவையினை கொடுக்க, எளிதாய் பிய்த்து உள்ளே தள்ளிக்கொண்டிருந்தோம்.

எலும்பில்லாத மட்டன் கறியும், மசாலாவும் தோசையில் விரவி கிடக்க, முட்டை கலந்த தோசையில் இரண்டும் ஒன்று சேர்ந்து நம் பசியை அதிகப்படுத்த அதை அவ்வப்போது தோசையால் ஆற்றுப்படுத்தி கொண்டிருந்தோம்.ஒரே தோசை தான்.நல்ல ஹெவியாய், தடித்து நல்ல மணத்துடன் இருக்க சீக்கிரம் காலியாகிப்போனது.அதே நேரத்தில் வயிறும் நிறைந்து போனது.பிரகாஷ் சிக்கன் கறி தோசையோடு போராடிக்கொண்டிருக்க, நாங்கள் அடுத்து குருமா கலக்கி ஆர்டர் செய்து முன்னேறிக்கொண்டிருந்தோம்... கலக்கியும் மிக டேஸ்டாக இருந்தது.

லேட்டாய் வந்ததினால் நிறைய அயிட்டங்கள் மிஸ் ஆகிவிட்டன.அதை சாப்பிடவேண்டும் என்பதற்காகவே அடுத்தமுறை செல்லவேண்டும் என்கிற ஆவலை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது.பார்ப்போம்.

காளவாசல் டூ பழங்காநத்தம் பைபாஸ் செல்லும் வழியில் பொன்மேனி, தினமலர் அவென்யூ கீர்த்தி ஆஸ்பிடல் எதிரில் இருக்கிறது.

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்.

இன்னும் கொஞ்சம்...

கோவை மெஸ் - ஹோட்டல் ஜலால் ஃபேமிலி ரெஸ்டாரண்ட், மட்டன் பிரியாணி, கருங்கல், நாகர்கோவில்

               கேரளா சென்றுவிட்டு தமிழ்நாட்டுக்குள் களியக்காவிளை வழியாக உள்நுழைந்தோம்.அங்கிருந்து மார்த்தாண்டம் வழியாக நாகர்கோவில் சென்றுகொண்டிருக்கும் போது தான் குழித்துறை அருகில் தேங்காய்பட்டிணம் என்கிற ஊரில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் மீன்பிடி துறைமுகத்தினை பார்த்துவிட்டு வருகையில் மதியம் ஆகி இருக்க, அங்கேயே புதுக்கடை என்கிற இடத்தில் ஒரு ஹோட்டலில் பிரியாணி நன்றாக இருக்கும் என சொல்ல, அருகிலிருந்த உள்ளூர்க்கார நண்பர் கருங்கல் என்கிற ஊரில் பிரியாணி நன்றாக இருக்கும் அங்கே செல்லுங்கள் என வழியனுப்பி வைத்தார்.

              புதுக்கடையில் இருந்து ஒரு பத்து நிமிட பயணத்தில் கருங்கல் என்கிற ஊரை அடைந்தோம்.சின்ன ஊர்தான்.நாகர்கோவிலில் இருந்து கேரளா செல்லும் பேருந்துகள் நின்று செல்லக்கூடிய ஒரு பேருந்து நிலையம் அருகில் இந்த ஹோட்டலைக் கண்டோம்.முகப்பில் ஒரு சின்ன ஸ்வீட் ஸ்டால் போல இருக்கிறது.ஆனால் கடைக்கு உள்ளே நுழைந்தால் மிக நீண்டு பரந்து இருக்கிறது. யூனிபார்ம் போட்ட சர்வர்கள் நிறைய பேர்கள் இருக்க, ஒவ்வொரு டேபிளிலும் குடும்பம் குடும்பமாய் நிறைந்திருந்தனர்.இண்டீரியர் மிக மெலிதாய் கண்ணை கவரும் வகையில் இருக்க, ஒருபுறத்தில் பிரியாணி அண்டாக்கள் சுடச்சுட இருக்க, அதிலிருந்து ஆவிபறக்க சூடாய் பிரியாணியை தட்டுக்களில் நிரப்பி டேபிளுக்கு எடுத்து சென்று கொண்டிருந்தனர்.

நாங்கள் உள்நுழைந்ததும் வரவேற்ற சர்வர் டேபிளில் அமரவைத்து ஆர்டரை கேட்க, இங்கு என்ன ஸ்பெசலோ அதை கொண்டு வாருங்கள் என சொல்ல, பிரியாணியில் சிக்கன், மட்டன் இருக்கிறது, எது வேண்டும் என கேட்க, மட்டனை சொன்னோம்.

மட்டன் பிரியாணி பின்னே வர மணம் முன்னே வந்து ஆளைத்தூக்கியது.கூடவே மட்டன் கிரேவியும் சில பல துண்டுகளுடன் வந்தது.கேரள தமிழ்நாடு கூட்டு பிரியாணிபோல் வெள்ளை நிற பாசிமதி அரிசியுடன், கொஞ்சம் பொரித்த வெங்காயம் துண்டுகள் மேலே பரவியும், ஓரிரு கலர்களுடன் பாசுமதி அரிசி மணம் மிகுந்து இருக்க, அவித்த முட்டை ஒன்றும் பிரியாணியில் ஒளிந்திருக்க, பிரியாணியின் மத்தியில் மறைந்திருந்த மட்டன் துண்டுகள் எங்கள் கைவிரல்களை எதிர்பார்த்து காத்திருக்க, மணம் நாசியை துளைக்க, நாவின் சுவை மொட்டுகள் விரிய ஆரம்பித்தன.

நாங்கள் எங்கள் வேட்டையை தொடர ஆரம்பித்தோம்.கொஞ்சம் விள்ளல் எடுத்து வாயில் போட, அப்படியே பிரியாணியின் மணம் சுவை நம்மை ஆட்கொண்டது.கைகளில் அதன் மணம் ஏற ஆரம்பித்தது.நாவின் சுவை நரம்புகள் நாட்டியம் ஆட ஆரம்பித்தது.ஐநா சபையில் ஆடிய ஐஸ்வர்யா வின் நடனம் போல் இல்லாமல் மேடை முழுக்க பரவி ஆடும் நம்ம ஊர் குத்தாட்டம் போல் ஆடத்துவங்கின.

               பஞ்சு போல் வெந்திருந்த மட்டன் துண்டுகள் இன்னும் சுவையை கூட்டி நாவின் நரம்புகளின் ஆட்டத்தினை உசுப்பேத்தியது.

கைகளில் மட்டன் சுவையின் மணமும், பிரியாணியின் மசாலா மணமும் மிகவும் ஏறி இருந்தது.பரபரவென கையும் வாயும் இயங்க, தட்டிலிருந்த பிரியாணி மளமளவென காலியாகிக் கொண்டிருந்தது.அவ்வப்போது பிரியாணியின் இலவச இணைப்பாய் வந்த மட்டன் கிரேவி, கொழுப்பு மிகுந்த கறியுடன் நன்கு சுவையாய் இருக்க, அதுவும் ஒரு சேர காலியாகிக் கொண்டிருந்தது.

கை கழுவிய பின்னரும், கைகளில் வாசம் இருக்க, சுவையான பிரியாணியை சுவைத்த திருப்தி ஏற்பட்டது.

குடும்பம் குடும்பமாய் மக்கள் உள்ளே நுழைவதும், திருப்தியாய் உண்ட பின் வெளியேறுவதும் இயல்பாய் நடந்து கொண்டிருந்தது.

ஞாயிறு ஆதலால் செம கூட்டம் வேறு.பக்கத்திலுள்ள ஊர்க்காரர்கள் சமைக்க மாட்டார்கள் போல, மலையாளம் கலந்த தமிழில் சம்சாரித்தபடியே குடும்பம் குடும்பமாய் வந்து கொண்டிருந்தனர்.

நாங்கள் திருப்தியாய் உண்டு முடித்து பில்லை செட்டில் செய்து விட்டு மனதிருப்தியுடன் வெளியேறினோம்.

நேசங்களுடன்

ஜீவானந்தம்

இன்னும் கொஞ்சம்...

கரம் - 27

பார்த்த படங்கள்:

புலிமுருகன்: காட்டில் வாழும் மனிதர்களை கொல்லும் புலியை, மக்களுக்காக புலியை கொல்லும் ஒருவனின் கதை.இடையிடையே ஹீரோவின் கஞ்சா கடத்தல், சந்தன மரம் கடத்தல் என ஹீரோயிச காட்சிகள்.இதனிடையே கடத்தல் மாஃபியாவுடன் பகை, போலீஸ் துரத்தல், வில்லன் புலிமுருகனை தேடுவது, புலிமுருகனின் காதல், ஊடல் கூடல், செண்டிமெண்ட், என பக்கா கமர்சியல் படம்.எப்பவும் போல கம்பிளீட் ஆக்டர் மோகன்லால் ஸ்மார்ட்.புலி வரும் கிராஃபிக்ஸ் காட்சிகள் மிகவும் தத்ரூபமாக இருக்கிறது.படம் பார்த்ததில் இருந்து புலிமுருகனின் தீம் சாங்க் முருகா...முருகா...புலிமுருகா முணுமுணுக்க வைக்கிறது.

  

அச்சமின்றி :

மிகவும் சுவாரஸ்யமான படம்.விறுவிறுப்பான காட்சிகளுடன் மிகவும் நன்றாகவே இருக்கிறது.கல்விக்கொள்ளை பற்றி பேசும் படம்.காமெடி, ஆக்சன் என நன்றாகவே இருக்கிறது.விஜய் வசந்த் பிக்பாக்கெட் காரனாக வாழ்ந்திருக்கிறார்.சமுத்திரகனி போலீஸாக வருகிறார்.படம் மிகவும் அருமை...

துருவங்கள் பதினாறு :

செம கிரைம் திரில்லர் படம்.பார்க்க பார்க்க வியப்பூட்டும் திருப்பங்களை தந்து கொண்டே இருக்கிறது.ஒவ்வொரு காட்சியும் அபாரம்.சலிப்பு தராத மேக்கிங்.பாடல்கள் இல்லாத மிக நேர்த்தியான விறுவிறுப்பான அற்புத படைப்பு. ரகுமானின் பெயர் பொறித்து வைக்க வேண்டிய படம்.

படித்தது :

வெர்ரியர் எல்வினும் அவரது பழங்குடிகளும்..

கொஞ்சம் கூட சுவாரஸ்யமே இல்லாத எழுத்து நடை.பழங்குடிகளை பற்றி அறிந்து கொள்ளலாம் என நினைத்தால் அது சுத்த வேஸ்ட்.கட்டுரைத் தொகுப்பு போல் இருக்கிறது.புத்தகத்தினை படிக்கவே அலுப்பாக இருக்கிறது.பத்துப்பக்கங்கள், அப்புறம் இடையிடையே கொஞ்சம் புரட்டல் அவ்வளவுதான்.எடுத்து வைத்து விட்டேன்.இந்த புத்தகத்தினை ரிட்டன் அனுப்புவது குறித்து யோசிக்கனும்.

இதை எப்படி காலச்சுவடு கிளாசிக் வாழ்க்கை வரலாறு கேட்டகிரியில் சேர்த்தது என்று தெரியவில்லை. காசுக்கு கேடு, பகார்டி வாங்கி இருக்கலாம். மனமாவது சந்தோசம் அடைந்திருக்கும்.

இன்னும் கொஞ்சம்...

பயணம் - கேரளா முதல் கோவை வரை - 1

                திருவனந்தபுரத்தில் காலை டிபனை முடித்துவிட்டு நாகர்கோவில் மதுரை வழியாய் கோவை செல்லலாம் என முடிவெடுத்து அங்கிருந்து தமிழ்நாட்டுக்கு கிளம்பினோம்.கேரளத்தலைநகரின் சட்டசபையை ஒரு புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினோம்.ஞாயிற்றுக்கிழமை ஆனாலும் சாலைகளில் சேச்சிகளின் வரவு அதிகமாக இருந்தது. காலை நேரம் சர்ச்க்கு செல்லும் கேரள அம்மணிகள், ஷாப்பிங் சென்டரில் பணிக்கு ஒரே யூனிபார்மில் செல்லும் அம்மணிகளையும் கண்டு ரசித்தபடி கிளம்பினோம்.

                       அன்றைய தினம் கறி தினம் ஆதலால் நிறைய மாட்டிறைச்சிக்கடைகள் வழியெங்கும் கும்பல்களால் நிறைந்திருந்தது.பெரும் பெரும் மாட்டுச் சப்பைகள் தொங்கிக்கொண்டிருந்தன ஒவ்வொரு கடையிலும்..... அரைக்கிலோ மீட்டருக்கு ஒரு மாட்டிறைச்சிக்கடை இருக்கிறது.
                  ஆட்டிறைச்சிக்கடை மிக சொற்பமாகவே காணப்படுகிறது இந்த கேரளத்தலைநகரில்.கடல் அருகில் இருந்தாலும் மீன் கடைகள் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் காணவில்லை.ஆலப்புழாவில் இரவு நேரத்தில் கண்டது.அதற்கப்புறம் எங்கேயும் மீன் கடைகளையே காணவில்லை.
செல்லும் வழிகளில் ஆங்காங்கே கள்ளுக்கடைகள் நிறைய திறந்து இருக்கின்றன.கடமை கண்ணுக்கு  நேரே தெரிந்ததால் கள்ளினை ருசிக்க முடியாமல் பயணித்தோம்.
                          செல்லும் வழியில் ஏதோ ஒரு இடத்தில் செம கூட்டம்.அப்புறம் தான் தெரிந்தது அவர்கள் நம் பங்காளிகள் என்று.கேரள  ஸ்டேட் பெவரேஜ் கடை முன்புதான் இவ்ளோ கூட்டம்.ஒரு மணி நேரப்பயணத்தில் களியக்காவிளை என்கிற ஊரை அடைந்தோம்.தமிழ்நாட்டு பார்டரும், கேரள பார்டரும் இணைகிற ஊர்.ஒரே ஒரு ரோடு.ரோட்டுக்கு இந்தப்பக்கம் கேரளா அந்தப்பக்கம் தமிழ்நாடு.கேரள பக்கம் நிறைய லாட்டரி சீட்டுக்கடைகள்.அங்கு ஒரு இடத்தில் நமது டாஸ்மாக் கடையும், கேரள கடையும் எதிர் எதிர் இருக்கின்றன.நமது கடை காத்து வாங்குகிறது.ஆனால் கேரள கடையோ நம்மாட்களால் நிரம்பி வழிகிறது.

                  களியக்காவிளை தாண்டி குழித்துறை அடைந்தோம்.அங்கிருந்து மார்த்தாண்டம் செல்லலாம் என நினைக்கையில், தேங்காய்ப்பட்டிணம் அருகில் இருக்கிறது, மீன்பிடி துறைமுகம் ஆரம்பித்து இருக்கிறார்கள் என அங்கிருக்கும் நமது நண்பர் ஒருவர் சொல்லவும், அங்கு கிளம்பினோம்.
புதுக்கடை என்கிற ஊரை அடைந்து கடலை அடைந்தோம்.இப்பொழுதுதான் பணி நடந்து கொண்டிருக்கிறது,ஞாயிறு ஆதலால் அங்கு மீன் விற்பனை இல்லை.கடலில் இரு மீன்பிடி போட்கள் நின்று கொண்டிருந்தன.கடலை ஆழப்படுத்தும் ஒரு போட் வேறு நின்று கொண்டிருந்தது.ஒரு சிலர் மீன் பிடித்துக்கொண்டிருந்தனர்.

                 கடல் பார்க்க மிக அழகாய் நீலநிறத்தில் இருக்க, வானமும் அதில் செல்லும் மேகமும் ஒரு அழகை உண்டாக்கி இருந்தன.கடலின் நீர் மிகத்தெளிவாய் கிரிஸ்ட்ல் கிளியர் போல் இருக்கிறது.

                      வானமும் கடலும் சேர்ந்த இடம் மிக அழகு.இந்த தேங்காய்ப்பட்டிணம் அருகில் இன்னொரு இடமான குளச்சல் என்கிற இடத்திலும் மீன்பிடி துறைமுகம் வேலை நடைபெற்று வருகிறது.மணற்பாங்கான இடம் இப்போது கான்கிரீட் கற்களால் நிறைந்திருக்கிறது.

                   சில மணி நேரம் கடலின் அழகை ரசித்தபடி இருந்துவிட்டு பின் அங்கிருந்து கிளம்பினோம்.மதியம் ஆகிவிட்டதால் அருகில் உள்ள ஒரு ஊரில் மதிய உணவை முடித்து விட்டு கிளம்பினோம்.
                                 அங்கிருந்து நேராய் நாகர்கோவில் அடைந்தோம்.நாகர் கோவிலில் பணியை முடித்துவிட்டு அங்கிருந்து திருநெல்வேலி கிளம்பினோம்.திருநெல்வேலி வந்தபோது மணி ஐந்தை நெருங்கி இருந்தது.அவ்வூரின் புகழ்பெற்ற இருட்டுக்கடை இன்னும் திறக்காத காரணத்தில் அங்கு எதுவும் வாங்க முடியவில்லை.அங்கிருந்து மதுரைக்கு அடுத்த ஒரு சில நிமிடங்களில் கிளம்ப ஆரம்பித்தோம்.கட்டபொம்மன் தூக்கிலிட்ட இடமாக கயத்தாறு அடைந்த போது மழை தூற ஆரம்பித்தது.அங்கிருந்து கோவில்பட்டி சாத்தூர், விருதுநகர் வரை பைபாஸ் ரோட்டில் மழை ஒரு காட்டு காட்டியது.

                    மிக கனத்த மழையில் வண்டியில் விரைந்தபடியே வந்தோம்.அதற்கப்புறம் மதுரை வரை மழையே இல்லை.மதுரை வந்தடைந்த பின் மிக லேசாக தூறல் போட்டது வானம்.
                           மதுரையில் பிரேமாவிலாஸ் அல்வா நன்றாக இருக்கும் என்று சொன்னதால் அங்கு சென்றோம்.அந்த நேரத்திலும் கடை பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தது.சிலர் சுடச்சுட அல்வாவினை சுவைத்துக்கொண்டிருந்தனர்.

திருநெல்வேலியில் வாங்காமல் விட்ட அல்வாவினை இங்கு வாங்கிக்கொண்டு கிளம்பினோம்.
                       இரவு நேர உணவை மதுரை நண்பருடன் முடித்துவிட்டு இரவு நேரம் கோவை வந்தடைந்தோம்.பயணம் எப்போதும் மகிழ்ச்சியைத் தரக்கூடியது. இந்தப்பயணமும் அப்படித்தான் குறுகிய காலம் தான்.வழி நெடுக புதுப்புது மனிதர்கள், இடங்கள், உணவுகள் என அனைத்தையும் ரசித்ததால் மனமும் கொஞ்சம் இலகுவாகி நம்மை லேசாக்குகிறது.இயற்கையும் பயணமும் எப்போதும் நம்மை மகிழ்விக்க கூடியவை தான்.இந்தப் பயணமும் அப்படித்தான்.1030 கிலோமீட்டர் தொலைவினை ஒரு நாள் முழுக்க பயணம் செய்து கடந்தாலும் அலுப்பு என்பதே இல்லை.அதுதான் பயணத்தின் சிறப்பு.

முந்தைய பதிவு

நேசங்களுடன்
ஜீவானந்தம்

இன்னும் கொஞ்சம்...